hormigoi armatu
- Ingeniaritza zibila
- en reinforced concrete
- es hormigón armadao; hormigón reforzado; hormigón armado
- fr béton armé; béton arme
hormigoi armatu
- ca formigó m armat
- de Stahlbeton m
- en reinforced concrete
- es hormigón m armado; hormigón m reforzado
- fr béton m armé
- gl formigón m armado
- it cemento m armato
- pt cimento m armado
hormigoi armatu
Hormigoi armatu
Hormigoi armatuaren eraikuntza-teknika hormigoia altzairuzko barrekin edo mailekin indartzean datza. Altzairuzko barrek edo mailek armadura osatzen dute. Beste era batean armatu daiteke, hain zuzen ere, zuntzekin. Zuntz mota asko daudenez, hormigoi armatuak jasango dituen esfortzuen arabera zuntz mota egokiena aukeratuko da. Hauen artean plastiko-zuntzak, beira-zuntzak eta altzairu-zuntzak daude. Bestalde, kasu batzuetan altzairu-barrak zuntzekin batera erabil daitezke armadura osatzeko. Hormigoi armatua eraikinak, bideak, zubiak, presak, tunelak eta industriako obrak egiteko erabiltzen da. Zuntzen erabilpena oso arrunta da hormigoi proiektatua edo shotcrete erabileran, bereziki tuneletan eta obra zibiletan.
Hormigoi armatuaren hainbat ezaugarrik arrakastatsua egiten dute:
Joseph Aspdin zementu fabrikatzaile ingeles bat izan zen, Portland zementuaren patentea lortu zuen 1824ko urriaren 21ean James Parkerren erromatar zementu deritzonarekin lehiatzeko garatua.
Joseph Monier lorezain frantziarrak 1849an erabili zuen lehen aldiz hormigoi armatua Versaillesko jauregian eta 1860ko hamarkadan hainbat metodo patentatu zituen biltegiak eta suaren aurkako beste eraikin batzuk". 1855ean Joseph-Louis Lambot-ek "Bétons agglomérés appliqués à l'art de construire" liburua argitaratu zuen, non bere eraikuntza-sistema patentatu zuen, 1854an Parisko Erakusketa Unibertsalean erakutsia, alanbrez indartutako arraunontzi batez osatua, François Coignet-ek aplikazioa asmatu zuen 1861ean sabaiak, hormak, gangak eta hodiak bezalako egituretarako.
Masa-hormigoia material moldagarria da. Honez gain, propietate mekaniko eta iraunkortasun-propietate egokiak ditu. Tentsioak eta konpresio-esfortzuak ongi jasan arren, trakzio-esfortzuen aurrean erresistentzia baxua dauka. Horregatik, altzairuarekin batera erabiltzen da, honek jasaten baititu egituraren trakzio-esfortzuak.
Bestalde, altzairuak pieza bakoitzari harikortasun gehiago ematen dio. Honi esker, pieza bakoitza deformatu egin daiteke faila gertatu aurretik. Ezaugarri honek egituraren apurtze-limitearen inguruan informatzen gaitu.
Elementu luze eta linealetan, hala nola habe eta zutabeetan, jartzen diren luzetarako barrek armadura nagusia edo luzetarako armadura osatzen dute. Barra hauek dimentsionatzeko esfortzu axial eta flexio-momentuak kontuan hartzen dira. Esfortzu ebakitzaileak eta bihurdura-momentuak, berriz, zeharkako armadura edo bigarren mailako armadura baldintzatu egiten dute.
Wikipediarekin konexio arazoren bat gertatu da:
Wikipediako bilaketara joan